Wyrok w sprawie dotyczącej ustalenia wyników zużycia paliwa przy pomocy testu SORT 2 UITP

Z przyjemnością informujemy, że wyrokiem z 22 grudnia 2016 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo spółki świadczącej usługi przewozowe w komunikacji miejskiej przeciwko reprezentowanemu przez Kancelarię dostawcy autobusów o zapłatę milionowych kar umownych naliczonych w związku z rzekomym przekroczeniem gwarantowanej przez dostawcę wielkości zużycia paliwa dla autobusów obliczanej zgodnie z wymaganiami ustalonymi przez UITP (Union Internationale des Transports Publics) dla przeprowadzania testów zużycia paliwa typu SORT 2.

Rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym. Pozwany, którego oferta została wybrana przez powoda w przetargu nieograniczonym na dostawę autobusów miejskich prowadzonym w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, w zawartej następnie umowie serwisowej, stanowiącej uzupełnienie umowy dostawy, zadeklarował określony przez siebie, gwarantowany poziom zużycia paliwa przez dostarczane autobusy, obliczany dla warunków eksploatacji autobusów zgodnych z wymaganiami ustalonymi przez UITP dla przeprowadzania testów zużycia paliwa typu SORT 2. Jednocześnie strony ustaliły, że w przypadku uzyskania przez powoda rzeczywistego zużycia paliwa na sieci linii komunikacyjnych w okresie 12 miesięcy eksploatacji większego niż w/w gwarantowana wielkość, powód uprawniony będzie do przeprowadzenia testu sprawdzającego i w razie potwierdzenia przekroczenia deklarowanego poziomu, do naliczenia z tego tytułu wielomilionowych kar umownych. Po przeprowadzonym przez renomowaną jednostkę badawczą testu sprawdzającego typu SORT 2 powód stwierdził, że doszło do przekroczenia gwarantowanego poziomu zużycia paliwa i obciążył dostawcę autobusów stosowną karą umowną, a następnie wytoczył powództwo. Oddalając powództwo Sąd Okręgowy, podzielając w pełni argumentację Kancelarii, doszedł jednak do wniosku, że wyniki zużycia paliwa ustalane przy pomocy testu SORT 2 zawsze muszą być interpretowane z uwzględnieniem zapisanej w tej metodzie badawczej 5% tolerancji pomiaru, a podstawą naliczenia ewentualnych kar umownych za przekroczenie deklarowanego poziomu zużycia paliwa może być wyłącznie prawidłowo sporządzone sprawozdanie z badań, uwzględniające zakładaną tolerancję pomiaru i błąd metody badawczej. Sąd uwzględnił zatem podnoszone przez Kancelarię zarzuty braku analizy błędu pomiarowego, braku opisu dokładności pomiaru poszczególnych stosowanych w badaniu przyrządów pomiarowych, braku uwzględnienia w analizie wyników testu certyfikowanej tolerancji pomiaru, braku uwzględnienia niedokładności samej metody badawczej oraz wadliwej interpretacji przez powoda uzyskanych wyników pomiaru. Zdaniem Sądu, wbrew twierdzeniom powoda, sprawozdanie z dokonanych pomiarów, które miało uzasadniać nałożenie kary na dostawcę autobusów, nie zostało zatem sporządzone prawidłowo i zawierało braki uniemożliwiające jego rzetelną weryfikację przez biegłego, a tym samym nie było miarodajne i nie mogło stanowić podstawy naliczania kary umownej. Jednocześnie, nawet gdyby sprawozdanie było sporządzone prawidłowo, to roszczenie o zapłatę kary umownej nie mogło zostać uwzględnione z powodu wadliwej interpretacji przez powoda uzyskanych w badaniu rezultatów i nieuwzględnienia zakładanej przez twórców metody badawczej SORT 2 tolerancji pomiaru na poziomie 5%.

Wyrok jest prawomocny.

Maciej Ptak